24.10.2025 (piątek), godz. 19.00

Wernisaż wystawy: Przestrzeń marzeń Komatsu
Miejsce wernisażu: Stary Browar, Słodownia +3

Kuratorka Ewa Maria Śmigielska

Wystawa czynna: 25.10–26.10.2025, w godz. 12.00–20.00
Miejsce ekspozycji wystawy: Stary Browar, Słodownia +2

„Kiedy po raz pierwszy spotkałem Komatsu, miał przenikliwe spojrzenie i mówił oszczędnie. Zgodnie ze swoim zwyczajem zacząłem szkicować i rozmawiać z nim o różnych pomysłach dotyczących sztuki instalacyjnej, ale on nie potrafił zrozumieć mojego podejścia i pochylony nad swoimi „małymi wynalazkami”, które w moich oczach nie miały żadnej logiki formalnej, dalej majstrował przy nich. Zdałem sobie sprawę, że nie jest to tylko współpraca artystyczna, ale także nieznana eksploracja. Jeśli nie jest to sztuka w historii sztuki, to od czego powinniśmy zacząć? Zaczęliśmy rozmawiać o jego historii – dorastał w Yangdeng, a najgłębszym wspomnieniem z dzieciństwa była „automatyczna suszarka” wymyślona dla matki, urządzenie, które pozwalało wysuszyć ubrania w wilgotne dni. To proste i delikatne pragnienie stało się punktem wyjścia dla naszej twórczości. Znaleźliśmy porzucone rowery i wentylatory, zachowując ślady życia, nie poddając ich celowej „artystycznej” obróbce, nadając codzienności nowe znaczenie poprzez przypadkowe połączenie materiałów. Łącząc doświadczenia życiowe Komatsu, stworzyliśmy prostą automatyczną suszarkę, która jest zarówno funkcjonalna, jak i odzwierciedla kształt i emocje relacji między matką a synem. W tym momencie zdałem sobie sprawę, że znaleźliśmy wspólny język.
W ograniczonym czasie i przy ograniczonych materiałach stworzyliśmy kilkanaście dzieł, od „pożyczonego młotka na smutki” po „krzesło spokoju” z oparciem; sito, które nieustannie potrząsa jajkiem; „strefę zakazu lotów” napędzaną młynkiem do mielenia mąki; odkurzacz przerobiony ze starego głośnika; a na koniec namalowaliśmy na ścianie świecące słońce.

Komatsu był jak intruz, który wtargnął do mojej „strefy komfortu” twórczości. Zainspirował mnie i zrekonstruował mój system twórczy, uniemożliwiając mi kontynuowanie dotychczasowego indywidualistycznego sposobu wyrażania się.

Te prace są zarówno moim wyrazem, jak i zostały zrekonstruowane przez jego siłę. Ta wspólna siła nadała materiałom nowe artystyczne życie. Czas spędzony z Komatsu i moimi studentami wzbogacił moje doświadczenie praktyczne w nauczaniu – od miasta do wsi, od „mojej ekspresji” do „naszej rozmowy”, w konsultacjach z mieszkańcami wsi, opierając się na emocjach, sztuka i codzienne doświadczenia wzajemnie się inspirują, tworząc dynamiczną ekosystem twórczości. Nie jest to kompromis, ale inna forma przebudowy podmiotowości.”

Zhang Zengzeng

Li Xiaosong – urodził się w miejscowości Yangdeng w prowincji Guizhou. Od najmłodszych lat wykazywał duże zainteresowanie naprawą maszyn. Pomimo słabych wyników w nauce, zawsze zachowywał entuzjazm do praktycznej pracy. Po ukończeniu gimnazjum opuścił rodzinny dom i wyjechał do Kunming, aby nauczyć się techniki naprawy samochodów. Później, na zaproszenie swojego kuzyna, wyjechał do Hubei, gdzie podjął pracę jako operator obrabiarek sterowanych numerycznie. Obecnie jest członkiem spółdzielni artystycznej Yangdeng, gdzie wykorzystuje swoje umiejętności w zakresie elektromechaniki do tworzenia dzieł sztuki. Jako twórca pochodzący z Yangdeng, Li Xiaosong pragnie poprzez swoje dzieła pokazać większej liczbie osób urok i wartość kultury lokalnej. Ma nadzieję, że dzięki swojej twórczości artystycznej uda mu się przełamać granice między tradycją a nowoczesnością, przemysłem a rolnictwem, odkrywając tym samym więcej możliwości.

Ponadto praktyka artystyczna Li Xiaosonga znajduje odzwierciedlenie we współpracy z Zhang Zengzengiem i Li Na, wykładowcami Wydziału Rzeźby Sichuańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wspólnie uczestniczyli oni w pierwszej i drugiej edycji wiejskiej wystawy sztuki „Tuo Er Qi” w Yangdeng, jednym z najbardziej wpływowych projektów sztuki wiejskiej w chińskiej sztuce współczesnej. Wystawa zatytułowana „Wpatrując się w życie, dotykając inspiracji: cudowny świat stworzony przez Xiaosonga” nie tylko prezentuje praktykę artystyczną Li Xiaosonga, Zhang Zengzenga i Li Na, ale także pokazuje serię prac odzwierciedlających jego życiową podróż. Prace te są nie tylko komentarzem do jego osobistego rozwoju, ale także zapewniają widzom zupełnie nowe spojrzenie na życie. Dzięki połączeniu języka sztuki akademickiej z naturalnym i swobodnym stylem twórczości Li Xiaosonga, wystawa z powodzeniem przywróciła relację między sztuką a życiem do podstaw emocjonalnych.

Zhang Zengzeng

urodzony w 1987 roku w Bozhou w prowincji Anhui, w 2013 roku ukończył studia magisterskie na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Syczuanie. Członek Azjatyckiego Stowarzyszenia Oświetleniowego. Członek Chińskiego Stowarzyszenia Rzeźbiarzy. Zastępca sekretarza generalnego Stowarzyszenia Rzeźbiarzy w Chongqing. Członek Komitetu Sztuki i Technologii Stowarzyszenia Artystów w Chongqing. Od wielu lat zajmuje się łączeniem technologii z trójwymiarową przestrzenią miejską, próbując wizualizować i trójwymiarowo przedstawiać niewidzialną filozofię i logikę społeczną. Stara się, aby rozmiar jego dzieł wykraczał poza małe obiekty, a tworzenie przestrzeni zastępowało negatywne tworzenie przedmiotów, przechodząc od obrazu do zjawiska, od miejsca do miasta, od ograniczonego osobistego postrzegania do nieograniczonej przestrzeni. W ciągu ostatnich kilkunastu lat przeprowadził szereg badań w galeriach sztuki i poza nimi, dotyczących nowych materiałów, technologii przestrzennych i zjawisk miejskich. Prowadzi interdyscyplinarne badania z różnych perspektyw: miasta, krajobrazu, wnętrz i relacji publicznych. Obecnie wykłada w studiu multimedialnym na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Syczuanie. Wielokrotnie organizował wystawy indywidualne, m.in. 2019 „Jangcy·Jangcy” – wystawa indywidualna Zhang Zengzeng, Muzeum Sztuki w Wuhan, Wuhan, Chiny. 2017 – wystawa indywidualna multimedialnych prac Zhang Zengzeng „Kształt dźwięku”, Chengdu, Chiny 2014 – wystawa indywidualna multimedialnych prac Zhang Zengzeng „Raj”, udział w ważnych biennale w kraju i za granicą, takich jak Międzynarodowe Biennale Rzeźby w Shenzhen Pingshan, „Grawitacja czasu – Biennale w Chengdu 2023, Chiny”, „Bez granic – druga wspólna wystawa Funduszu Rozwoju Młodych Artystów Niemiecko-Chińskich”, Niemcy.

ENG.

Komatsu’s Dream Space I curator: Ewa Maria Śmigielska

Zhang Zengzeng & Li Xiaosong

„When I first met Komatsu, he had a penetrating gaze and spoke sparingly. As usual, I began sketching and talking to him about various ideas for installation art, but he couldn’t understand my approach and, bent over his “little inventions,” which in my eyes had no formal logic, he continued to tinker with them.

I realized that this was not just an artistic collaboration, but also an unknown exploration. If this is not art in the history of art, then where should we start?

We started talking about his history—he grew up in Yangdeng, and his deepest childhood memory was the “automatic dryer” he invented for his mother, a device that allowed clothes to be dried on humid days. This simple and delicate desire became the starting point for our work.

We found abandoned bicycles and fans, preserving traces of life, without subjecting them to deliberate “artistic” treatment, giving everyday life new meaning through the accidental combination of materials. Combining Komatsu’s life experiences, we created a simple automatic dryer that is both functional and reflects the shape and emotions of the relationship between mother and son.

At that moment, I realized that we had found a common language.
With limited time and materials, we created a dozen or so works, from a “borrowed hammer for sadness” to a “chair of peace” with a backrest; a sieve that constantly shakes an egg; a “no-fly zone” powered by a flour mill; a vacuum cleaner converted from an old speaker; and finally, we painted a shining sun on the wall.

Komatsu was like an intruder who invaded my “comfort zone” of creativity. He inspired me and reconstructed my creative system, preventing me from continuing my previous individualistic way of expression. These works are both my expression and have been reconstructed by his power. This joint power gave the materials new artistic life. The time spent with Komatsu and my students enriched my practical experience in teaching—from the city to the countryside, from “my expression” to “our conversation,” in consultation with the villagers, based on emotions, art, and everyday experiences, inspire each other, creating a dynamic ecosystem of creativity. This is not a compromise, but a different form of rebuilding subjectivity.

Zhang Zengzeng